پيش از قيام حضرت مهدي عليه السلام مردي از نسل ابوسفيان در منطقه شام خروج مي کند و با تظاهر به دينداري، گروه زيادي از مسلمانان را فريب مي دهد و بخش گسترده اي از سرزمين هاي اسلامي را به تصرف خود در مي آورد. او بر مناطق پنجگانه - شام، حمص، فلسطين، اردن، قنسرين و منطقه عراق - سيطره مي يابد و در کوفه و نجف، به قتل عام شيعيان مي پردازد و براي کشتن و يافتن آنان جايزه تعيين مي کند.از روايات استفاده مي شود مدت حکومت او نه ماه است. سفياني، با اين که از خبيث ترين و پليدترين مردمان است؛ ولي همواره ذکر «يا رب يا رب» بر زبانش جاري است. وي آن گاه که از ظهور حضرت حجّت عليه السلام با خبر مي گردد، با سپاهي عظيم به جنگ وي مي رود. وي در منطقه «بيداء» (بين مکه و مدينه) با سپاه امام عليه السلام برخورد مي کند و به امر خدا، همه لشکريان وي - به جز چند نفر - در زمين فرو مي روند و هلاک مي شوند.از روايات استفاده مي شود خروج سفياني از نشانه هاي حتمي ظهور است ولي اين که سفياني کيست و چه ويژگي هايي دارد و چگونه خروج مي کند و... چندان روشن نيست.